Na een weekje rust, stond deze week de wedstrijd tegen Boskant op het programma. Deze keer hoefde de Grote Kees geen beroep te doen op het vijfde en kon Bassie zijn boodschappenwagentje thuislaten. Zo had de technische staf deze week weer zestien spelers tot hun beschikking. Met de herinnering aan de moeilijke wedstrijd in het vorige jaar nog zijn achterhoofd had Bassie deze week uit voorzorg toch maar weer een beroep gedaan op zijn gelukskaarsje. De Glamourtrein kwam op deze natte zondagmorgen maar langzaam op gang, een tenue wat niet te vinden was, koffie te laat besteld en een laat vertrek vanaf de Glorie maakte de reis naar Boskant er niet vrolijker op. Eindelijk had Bassie weer de beschikking over de grote tovenaar uit Eerde. Deze was na weken van afwezigheid weer terug en nog wel tegen de Boskant, zijn jeugdliefde. Onze flamboyante spits had zich voor deze wedstrijd uitgedost met diephemelsblauwe kiks, de kleuren van d’n Boskant. Had hij bewust voor de kleuren van de tegenstander gekozen of was het een signaal richting de technische staf. De kleur blauw staat namelijk voor de geest, status, macht, vertrouwen, intelligentie, efficiëntie, sympathiek en vriendelijkheid.
Deze week had de Glamourtrein niet zoveel last van het koude en natte weer en al snel werd Boskant op eigen helft vastgezet. De eerste kans in de wedstrijd was echter voor Boskant, over links sneden ze door de defensie van de Glamourboys en het was El Gado die met zijn rechtervoet redding wist te brengen en de Glamourboys voor een achterstand wist te behoeden. De Glamourboys kwamen steeds beter in hun spel en het duurde ook niet lang of de verdiende voorsprong stond op de App. Een lange bal richting de Strijker werd door deze in eerste instantie niet goed onder controle gebracht maar in de herkansing wist de Strijker zich vrij te spelen voor de doelman van Boskant. Ging onze Groot Magiër voorheen voor eigen gewin, nu gaf de vriendelijkheid zelve een vrije kans aan Der Toni, die het cadeautje van de Strijker dankbaar aan nam en de bal in het lege doel schoot: 0-1. De Glamourboys hadden de wedstrijd volledig onder controle. En enkele minuten voor rust was het weer de Strijker die een belangrijk deel had in het tweede doelpunt. Nu wist hij Diamantje te bereiken en via de voet van een tegenstander verdween de bal hoog over de doelman in de touwen: 2-0.
In de tweede helft had Bassie enkele spelers rust gegeven en zo begon de Glamourtrein aan “De dag van de trage weg” en Boskant wist hier dankbaar gebruik van te maken. Met regelmaat schreeuwden de Grote Kees en Bassie hun spelers terug naar hun positie. Maar het duurde niet lang of Boskant wist dankbaar gebruik te maken van de geboden ruimte en nu was El Gado wel kansloos: 1-2. Even later sloeg het hart van Bassie zeker tweemaal over toen de Glamourboys weer eens ontsnapte. Een diepe bal bereikte El Gado, maar onze betrouwbare sluitpost had nu wel enkele seconden nodig voordat hij met veel zoekend rondgrijpen en gegrabbel de grootste moeite had om de bal vast te houden. Boskant voelde zich weer terug in de wedstrijd. Bassie de Grote kees en Sinterklaassen keken elkaar aan. Er is niets in de wereld zo treurig dan een stilstaande trein in de regen op een groen veld in d’n Boskant. Nog eenmaal spoorde de Grote Kees zijn spitsen aan. Maar de Strijker, de grote tovenaar uit Eerde begint steeds meer in de herfst van zijn carrière te geraken en de felle levendige kleuren die de Magiër uit Eerde vroeger op zijn palet had zijn steeds meer aan het veranderen in pastelkleuren zoals wijnrood, bruin, beige, brons en grijs, zijn eerste herfstinten. Halfweg de tweede helft kwam eindelijk de bevrijding voor de Glamourboys, een verdwaalde trap van d’n Tank richting de spitsen van de Glamourboys werd door een verdediger van Boskant over hun eigen doelman gekopt: 1-3. De marge was weer twee, deze nekslag van d’n Tank kwam Boskant niet meer te boven. De polonaise met d’n Tank in de hoofdrol kon gelopen worden. Toch had het gebulder van Bassie en de Grote Kees richting zijn voorwaartsen invloed op de Strijker, die zich nog eenmaal wist hij zich op te laden, nog eenmaal wist hij zijn palet weer te voorzien van al die felle levendige kleuren en nog een maal liet onze flamboyante spits zijn diephemelsblauwe kiks spreken. Zo kwam er in de laatste minuut toch nog een geweldig einde aan het sprookjesfestival van de Strijker. Op de middenlijn kreeg hij de bal aangespeeld en met een simpele voetbeweging wist hij de bal goed te leggen om vervolgens met zijn diephemelsblauwe kiks, de kleur van zijn sprookje en zijn intuïtie de bal van ver over de doelman heen te schieten: 1-4. Met een verdiende overwinning op deze trieste zondag ging de Glamourtrein richting de Glorie waar nog lang over de grote tovenaar uit Eerde werd nagesproken.
